حسنعلی زهتاب نامی است که با گشودن کتاب قطور انقلاب در همان صفحات آغازین حرکت نهضت و انقلاب به چشم میخورد که به خاطر روحیه گریزان از نام و نان از یک سو و تلاش برخی برای موازیسازی و برجسته سازی دیگران، نسلهای بعد انقلاب از مجاهدتهای این انقلابی تکلیفمدار بیخبر مانده است. شخصیتی که در دفاع از امام و نهضت او در همان سال 1342 پرچم فریادگری را به اهتزاز درآورد
آنچه در صفحه حوالی 57 میخوانید، حاصل دهها ساعت مطالعه نویسندگان درمیان منابع مختلف و اسناد است که وقایع مهم انقلاب اسلامی در اصفهان را بهصورت موضوعی به علاقهمندان ارائه خواهیم داد.
فرقه «بابیه» به پیروان سید علیمحمد شیرازی (۱۲۲۹-۱۱۹۸هجری شمسی) گفته میشود. او از مدعیان بابیت امام دوازدهم(عج) شیعیان بود و بعدها مدعی مهدویت و نبوت شد.
گاهی اتفاق میافتاد یکی دو شب منبر میرفتم و بعد [ساواک] میگفت ممنوع شده است! مقصود آنها این بود که از وجود علمای اصفهان از قبیل آیت الله خادمی و دیگر آقایان روحانیون محترم استفاده کنند… و بعد به عنوان خواهش علما و منّت گذاردن بر سر آنها قضیه حل میشد و من منبر میرفتم.
آنچه در ادامه میخوانید، شنود ساواک و ارتباط تلفنی مکرر آیت الله شهید محمد صدوقی با اصفهان، مصادف با تحصن تاریخی مردم اصفهان در منزل آیت الله سید حسین خادمی، را نشان میدهد.
در کلان پروژه حوالی 57، با بیش از 50 نفر از پیشگامان انقلاب اسلامی در اصفهان گفتگو گرفتهایم و سپس با مطالعات اسنادی و کتابخانهای تطبیق دادهایم. بهمرور و بهصورت موضوعی به انتشار تاریخ مبارزات مردم اصفهان میپردازیم.
در بین سالهای ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۷ هفت گروه مبارز با نظرات و دیدگاههای نزدیک به هم، در نقاط مختلف کشور در حال مبارزه مسلحانه علیه رژیم شاه بودند.
در ادامه کلان پروژه حوالی 57، به گاهشمار وقایع مهم انقلاب اسلامی در اصفهان و ایران میپردازیم که در چند شماره ارائه خواهد شد. قطعاً هرکدام از این حوادث نیاز به تحلیل و تعمیق دارد که امید است فرصت آن فراهم شود.
آنچه در ادامه میخوانید، حاصل دهها ساعت مطالعه نویسندگان در میان منابع است که وقایع مهم انقلاب اسلامی در کشور و اصفهان را بهصورت گاهشمار در چند شماره به علاقهمندان ارائه خواهیم داد.
در تاریخِ شاهان و قدرتمداران جهان همهجا فسادهای اقتصادی، اخلاقی و اجتماعی بهوفور مشاهده میشود. خاصیت مقام و ثروت، طغیان است: «کلّاً إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى، أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى» (علق، آیات ۶ و ۷)؛ آدمی چون خود را بینیاز دید، سرکش میشود، طغیان میکند و به هر جنایتی دست میزند.